VEDAT ROHAN TALAŞ

Flütle tanışmam biraz rastlantısal oldu. Aslında küçükken müziğe pek ilgim yoktu, hatta notaların nasıl çalıştığını bir türlü anlayamadığımdan bir çeşit hınç bile besliyordum enstrümanlara karşı.

Ancak yedinci sınıftayken dinleyip etkilendiğim bir flüt konserinin etkisiyle flüt çalmayı denemeye karar verdim. Büyük bir heyecanla ilk flüt alındı ve ders almaya başladım. Başladıktan kısa bir süre sonra kendimi flüt çalmaya tutulmuş halde buldum. İlk heyecan, zamanla yerini sürekliliğe bıraktı ve müzik hayatımın parçası olmaya devam etti. Şu an Bilkent Üniversitesi, Makine Bölümü 2. Sınıf öğrencisiyim ve yoğun derslere rağmen hala flüt çalmak için zaman bulabiliyorum.

Geriye dönüp flüt çalma deneyimime baktığımda müzikle uğraşmanın insanı zenginleştiren bir deneyim olduğunu görüyorum. Flüt çalmak zihni farklı bir boyuta geçiriyor, duygular filtrelenmeden vücut diline yansıyor. Bu açıdan flüt çalmak, üzerinde delikler olan metal bir boruya üflemekten daha fazlası benim için.

Benzer şekilde Lirik Nefesler provalarımız grup üyeleriyle toplanıp flüt çalmanın ve konsere hazırlanmasının ötesinde bir deneyim. Gelmesini sabırla beklediğim Perşembe akşamları anıların, şikayetlerin, tavsiyelerin ve hatta bazen garip rüyaların paylaşıldığı bir zaman aynı anda. Hazırlık yaptığımız nice Perşembeler sonrasında, konser günü gelip çattığında kafam biraz karışıktı. Hem konserde heyecanlı olup olmayacağımı hem de konser vermeye gittiğimiz okulda nasıl bir ortamla karşılaşacağımı kestiremiyordum. Ancak konserimiz başladıktan sonra yoğun çalışmalarımız sahneye yansıdı. İlk Lirik Nefesler konserimde yaptığım en önemli gözlem, müzikle seyirciye dokunabilmenin, teknik mükemmellikten daha önemli olması oldu. Flüt çalmayı değerli buluyorum ve bu metni okuyan gelecek kendimin flütle uğraşmaya devam ettiğini umuyorum.